9 Jezus antwoordde: Zijn er niet twaalf uren in den dag? Indien iemand in den dag wandelt, zoo stoot hij zich niet, overmits hij het licht dezer wereld ziet;

10 Maar indien iemand in den nacht wandelt, zoo stoot hij zich, overmits het licht in hem niet is. 11 Dit sprak hij; en daarna zeide hij tot hen: Lazarus, onze vriend, slaapt; maar ik ga henen, om hem uit den slaap op te wekken.

12 Zijne discipelen dan zeiden : Heere! indien hij slaapt, zoo zal hij gezond worden.

13 Doch Jezus had gesproken van zijnen dood; maar zij meenden, dat hij sprak van de ruste des slaaps.

14 Toen zeide dan Jezus tot hen vrij uit Lazarus is gestorven.

15 En ik ben blijde om uwentwille, dat ik dáár niet geweest ben, opdat gij gelooven moogt; doch laat ons tot hem gaan.

16 Thomas dan, genaamd Didymus, zeide tot zijne mede-discipelen: Laat ons ook gaan, opdat wij met hem sterven !

17 Jezus dan, gekomen zijnde, vond dat hij reeds vier dagen in het graf geweest was.

18 (Bethanië nu was nabij Jeruzalem, omtrent vijftien stadiën van daar.)

.19 En velen uit de Joden waren gekomen tot Martha en Maria, opdat zij haar vertroosten zouden over haren broeder.

20 Martha dan, als zij hoorde dat Jezus kwam, ging hem te gemoet; doch Maria bleef in huis zitten.

9 Jesus answered, Are there not twelve hours in the day? If any man walk in the day, he stumbleth not, because he seeth the light of this world.

10 But if a man walk in the night, he stumbleth, because there is no light in him.

11 These things said he and after that he saith unto them, Our friend Lazarus sleepeth; but I go that I may awake him out of sleep. 12 Then said his disciples, Lord, if he sleep, he shall do well.

13 Howbeit Jesus spake of his death: but they thought that he had spoken of taking of rest in sleep.

14 Then said Jesus unto them plainly, Lazarus is dead.

15 And I am glad for your sakes that I was not there, to the intent ye may believe; nevertheless, let us go unto him.

16 Then said Thomas, which is called Didymus, unto his fellowdisciples, Let us also go, that we may die with him.

17 Then when Jesus came, he found that he had lain in the grave four days already.

18 (Now Bethany was nigh unto Jerusalem, about fifteen furlongs off:)

19 And many of the Jews came to Martha and Mary, to comfort them concerning their brother.

20 Then Martha, as soon as she heard that Jesus was coming, went and met him: but Mary sat still in the house.

21 Then said Martha unto Jesus, Lord, if thou hadst been here, my brother had not died.

22 But I know that even now, whatsoever thou wilt ask of God, God will give it thee.

23 Jezus zeide tot haar: Uw broeder zal opstaan.

24 Martha zeide tot hem: Ik weet, dat hij opstaan zal in de opstanding ten laatsten dage.

25 Jezus zeide tot haar: Ik ben de opstanding en het leven; die in mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven;

26 En een iegelijk die leeft, en in mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid. Gelooft gij dat? 27 Zij zeide tot hem: Ja, Heere! ik heb geloofd, dat gij zijt de Christus, de Zone Gods, die in de wereld komen zoude.

28 En dit gezegd hebbende, ging zij henen, en riep Maria, hare zuster, heimelijk, zeggende : De Meester is daar, en hij roept u.

29 Deze, als zij dat hoorde, stond haastelijk op, en kwam tot hem. 30 (Jezus nu was nog in het vlek niet gekomen, maar was in de plaatse, waar Martha hem te gemoet gekomen was.)

31 De Joden dan, die met haar in het huis waren, en haar vertroosteden, ziende Maria, dat zij haastelijk opstond en uitging, volgden haar, zeggende: Zij gaat naar het graf, opdat zij aldaar weene.

32 Maria dan, als zij kwam waar Jezus was, en hem zag, viel aan zijne voeten, zeggende tot hem: Heere! indien gij hier geweest waart, zoo ware mijn broeder niet gestorven.

33 Jezus dan, als hij haar zag weenen, en de Joden, die met haar kwamen, ook weenen, werd zeer bewogen in den geest, en ontroerde zich zelven,

34 En zeide: Waar hebt gij hem gelegd? Zij zeiden tot hem: Heere! kom en zie.

35 Jezus weende.

36 De Joden dan zeiden: Ziet, hoe lief hij hem had!

37 En sommigen uit hen zeiden: Kon hij, die de oogen des blinden

23 Jesus saith unto her, Thy bro ther shall rise again.

24 Martha saith unto him, I know that he shall rise again in the resurrection at the last day.

25 Jesus said unto her, I am the resurrection, and the life: he that believeth in me, though he were dead, yet shall he live:

26 And whosoever liveth, and believeth in me, shall never die. Believest thou this?

27 She saith unto him, Yea, Lord: I believe that thou art the Christ, the Son of God, which should come into the world.

28 And when she had so said, she went her way, and called Mary her sister secretly, saying, The Master is come, and calleth for thee.

29 As soon as she heard that, she arose quickly, and came unto him. 30 Now Jesus was not yet come into the town, but was in that place where Martha met him.

31 The Jews then which were with her in the house, and comforted her, when they saw Mary that she rose up hastily, and went out, followed her, saying, She goeth unto the grave to weep there.

32 Then when Mary was come where Jesus was, and saw him, she fell down at his feet, saying unto him, Lord, if thou hadst been here, my brother had not died.

33 When Jesus therefore saw her weeping, and the Jews also weeping which came with her, he groaned in the spirit, and was troubled,

34 And said, Where have ye laid him? They say unto him, Lord, come and see.

geopend heeft, niet maken, dat ook | deze niet gestorven ware?

38 Jezus dan wederom in zich zelven zeer bewogen zijnde, kwam tot het graf; en het was eene spelonk, en een steen was daarop gelegd.

39 Jezus zeide: Neemt den steen weg. Martha, de zuster des gestorvenen, zeide tot hem: Heere! hij riekt nu al, want hij heeft vier dagen aldaar gelegen.

40 Jezus zeide tot haar: Heb ik u niet gezegd, dat, zoo gij gelooft, gij de heerlijkheid Gods zien zult?

41 Zij namen dan den steen van daar weg, waar de gestorvene lag. En Jezus hief de oogen opwaarts, en zeide: Vader! ik dank u, dat gij mij gehoord hebt.

42 Doch ik wist, dat gij mij altijd hoort; maar om der schare wil, die rondom staat, heb ik dit gezegd, opdat zij zouden gelooven, dat gij mij gezonden hebt.

43 En als hij dit gezegd had, riep hij met groote stemme: Lazarus,

kom uit!

eyes of the blind, have caused that even this man should not have died? 38 Jesus therefore again groaning in himself, cometh to the grave. It was a cave, and a stone lay upon it.

39 Jesus said, Take ye away the stone. Martha, the sister of him that was dead, saith unto him, Lord, by this time he stinketh: for he hath been dead four days.

40 Jesus saith unto her, Said I not unto thee, that if thou wouldest believe, thou shouldest see the glory of God?

41 Then they took away the stone from the place where the dead was laid. And Jesus lifted up his eyes, and said, Father, I thank thee that thou hast heard me:

42 And I knew that thou hearest me always: but because of the people which stand by, I said it, that they may believe that thou hast sent me.

43 And when he thus had spoken, he cried with a loud voice, Lazarus, come forth.

46 Maar sommigen van hen gingen tot de pharizeën, en zeiden tot hen 't gene Jezus gedaan had.

45 Then many of the Jews which came to Mary, and had seen the things which Jesus did, believed on him.

48 Indien wij hem alzoo laten geworden, zullen allen in hem gelooven, en de Romeinen zullen komen, en wegnemen beide onze plaats en volk.

49 En één uit hen, namelijk Ka

48 If we let him thus alone, all men will believe on him: and the Romans shall come, and take away both our place and nation.

49 And one of them, named Cai

50 En gij bedenkt niet, dat het ons nut is, dat één mensch sterve voor het volk, en het geheele volk niet verloren ga.

51 En dit zeide hij niet uit zich zelven ; maar, zijnde hoogepriester deszelven jaars, profeteerde hij, dat Jezus sterven zoude voor het volk;

52 En niet alleen voor het volk, maar opdat hij ook de kinderen Gods, die verstrooid waren, tot één zoude vergaderen.

53 Van dien dag dan af beraadslaagden zij te zamen, dat zij hem dooden zouden.

54 Jezus dan wandelde niet meer vrijelijk onder de Joden, maar ging van daar naar het land bij de woestijn, naar de stad, genaamd Efraim, en verkeerde aldaar met zijne discipelen.

50 Nor consider that it is expedient for us, that one man should die for the people, and that the whole nation perish not.

51 And this spake he not of himself: but being high priest that year, he prophesied that Jesus should die for that nation;

52 And not for that nation only, but that also he should gather together in one the children of God that were scattered abroad.

53 Then from that day forth they took counsel together for to put him to death.

54 Jesus therefore walked no more openly among the Jews; but went thence unto a country near to the wilderness, into a city called Ephraim, and there continued with his disciples.

de een pond zalve van onvervalschten zeer kostelijken nardus, heeft de voeten van Jezus gezalfd, en met hare haren zijne voeten afgedroogd; en het huis werd vervuld van den reuk der zalve.

4 Zoo zeide dan één van zijne discipelen, namelijk Judas, Simons zoon, Iskariot, die hem verraden zoude :

5 Waarom is deze zalve niet verkocht voor drie honderd penningen, en den armen gegeven?

6 En dit zeide hij, niet omdat hij bezorgd was voor de armen, maar omdat hij een dief was, en de beurs had, en droeg hetgene gegeven werd.

7 Jezus dan zeide: Laat af van haar; zij heeft dit bewaard tegen den dag mijner begrafenis.

8 Want de armen hebt gijlieden altijd met u, maar mij hebt gij niet altijd.

9 Eene groote schare dan der Joden verstond, dat hij aldaar was; en zij kwamen, niet alleen om Jezus wil, maar opdat zij ook Lazarus zouden zien, dien hij uit de dooden opgewekt had.

10 En de overpriesters beraadslaagden, dat zij ook Lazarus dooden zouden.

11 Want velen van de Joden gingen henen om zijnentwille en geloofden in Jezus.

12 Des anderen daags, eene groote schare, die tot het feest gekomen was, hoorende dat Jezus naar Jeruzalem kwam,

13 Namen de takken van palmboomen, en gingen uit hem te gemoet, en riepen: Hosanna! gezegend is hij, die komt in den naam des Heeren, hij die is de koning

Israëls!

ointment of spikenard, very costly, and anointed the feet of Jesus, and wiped his feet with her hair: and the house was filled with the odour of the ointment.

4 Then saith one of his disciples, Judas Iscariot, Simon's son, which should betray him,

5 Why was not this ointment sold for three hundred pence, and given to the poor r?

6 This he said, not that he cared for the poor; but because he was a thief, and had the bag, and bare what was put therein.

7 Then said Jesus, Let her alone: against the day of my burying hath she kept this.

8 For the poor always ye have with you; but me ye have not al

ways.

9 Much people of the Jews therefore knew that he was there: and they came, not for Jesus' sake only, but that they might see Lazarus also, whom he had raised from the dead.

10 T But the chief priests consulted that they might put Lazarus also to death;

11 Because that by reason of him many of the Jews went away, and believed on Jesus.

12 ¶ On the next day, much people that were come to the feast, when they heard that Jesus was coming to Jerusalem,

13 Took branches of palm-trees, and went forth to meet him, and cried, Hosanna; Blessed is the King of Israel that cometh in the name of the Lord.

14 And Jesus, when he had found a young ass, sat thereon; as it is written,

15 Fear not, daughter of Sion: behold, thy King cometh, sitting

on an ass's colt.

16 These things understood not