606. ἀρίσταρχος αἰγιβον [αἰγίβοτον] καὶ μᾶλλον ἐπήρατον τὸ πεδίον: 608. δέ τι Vide 497. 609. μείδησε et supra γρ. γήθησε 619. κεῖσε με et supra ὀρθοτονητέον τὸ με [i. e. legendum κεῖσ ̓ ἐμὲ] 621. γρα ἀνὰ δώματ' 623. ἔπεμπον et supra ye. ἔνεικαν 634. ἐμὲ δὲ χρεὼ γίνεται αὐτῆς MS. Tho. Bentleio collatus, hoc est, noster Harleianus. 641. τ' ex αὖτ' erasum, et supra προσέφη antiqua manu scriptum πεπνυμένος. In marg. ἐν ἄλλω ἀπαμείβετο φώς νησέ τε: 644. δύναιτό κε 94. 95. (ut conjicio) εὐτελεῖς κατὰ τὴν σύνθεσιν καὶ κατὰ τὴν διάνοιαν οἱ στίχοι. 99. ζεύς με ανώγει a m. pr. sed ζεὺς ἐμέ γ' ηνώγει a manu certe antiqua. 102. ἐξαίτους et ρε supra α. a m. antiqua, ita ut accentus nunc videatur in ρέ cadere. 104. οὐδ ̓ ά. Schol. sed οὔθ' textus et hic et 138. 105. δϊζυρότερον semel schol. semel εϊζυρότατον 108. αὐτὰρ 109. ανεμόν γε ex rasura 110. ἀπέφθιθεν clare et 133. In marg. ἀπέφθιθεν ὡς κόσμηθεν. 110. 111. περιττοὶ οἱ στίχοι. X... 141. κύματα (sic) Hoc saltem exemplum volui dare literarum punctis damnatarum. 112. Ανώγει· ηνώγειν σὺν τῶ ν. ἀντὶ τοῦ Ανώγειν, ὡς τὸ ἔσκειν εἴρια καλά: 121. ὡς μέν τ' a m. pr. et sie bis in schol. sed bis alter schol. ὅτε Deinde πρίωνα ἕλε 123. ἕως μιν ἐ ὀρτυγίη sed εἵως et in ex emend. Schol. ἀπίων τὸ ἁγνὴ περισπᾶ κατὰ δοτικὴν ἀκούων ἐν ὀρτυγίη ἁγνῆ 123. 194. οὐδέποτε παρ ̓ ὁμήρω ἡ ἄρτεμις ἄρσενας φονεύει. διὸ τινὲς ἀθετοῦσι τοὺς στίχους. 127. τινὲς γράφουσι νειῶ ἐνὶ τριπύλων οὐκ εὖ : 199. ἀγᾶσθε ex emend. 132. ἐλάσας Schol. ζηνόδοτος ἐλάσας γρ. ἠδὲ ἔλας, ποιητικώτερον γάρ. ἔλας μὲν τὸ συστρέψας. [Legendum videtur, ζηνός δοτος ἐλάσας γράφει ἡ δὲ (deest nomen editoris vel editionis) ἔλσας] 136. ἀρίσταρχος ἀγήρων: 156. ἀμπέτρησιν αἱ ἀριστάρχου : 163. ἐν δ ̓ ἐκρία πῆξαι ἐν αὐτῇ text. et supra ἐν δ' est γρ. αὐτὰρ In marg. γρ. ἐπ' αὐτης et ad ικρία pertinens, ὡς ἔχνια [scribendum ἴκρια sc.] 166. ἐρύχοι a m. pr. ?ρύκει ex emend. 217. ἀρίσταρχος εἰς ἄντα αἱ κοινότεραι εἰς σῶμα [Depravatum ex εἰσωπα] 227. μένοντες 232. ἀριστάρχου ἐφύπερθε αἱ εἰκαιότεραι ἐπέθηκεν : [Potius αἱ ἀριστάρχου] 238. ἐσχατιήν ex em. sed vulg. in schol. 248. ὥρασσεν in textu et ter in marg. Scholiastes : ἁρμονήσι (sic textus hic et 561.) προπερισπωμένως. ἔστι γὰρ ἰώνων ὁ ὑπερβιβασμός: Ruhnkenius quoque Epist. Crit. ii. p. 221. ed. novæ ait ἄρασσεν habere MSS. et hanc probat lectionem. 249. ἔνιοι τορνώσατ ̓ ὀδυσσεύς, sed voluit, opinor, 251. 259. ποιήσεσθαι 262. τέταρτον 264. εἵματα δ' 272. γρ. καὶ εἰσορόωντα διχώς αἱ ἄρισ στάρχου. [Nempe duæ lectiones commixtæ erant, ισορῶντα et ὁρόωντα vel ἐσορῶντι et δρόωντι] 277. χειρὸς et supra γρ. νηὸς 289. πεῖραρ 290. δασέως τὸ ἅδδην 294. οὐρανόθι ex em. sed vulgatum in schol. 295. ἔπεσον 296. ἠρι ανὸς καὶ ἀριστοφάνης αίθρης γενέης λέγουσιν [1. ῥιανὸς] Ibid. μέγα πῆμα ex emend. 299. τινὲς διὰ τοῦ χ μήχιστα, ἵν' ᾖ, τίς μοι γενήται μηχανή, οἱ δὲ, τί νυ πῶς. 300, εἴπη 302. ἀναπλήσειν et αι supra ειν, circumflexus supra ». 312. ὁ ἰξίων, ἀλέσθαι. 315. αὐτὸς πέσε. ῥιανὸς αὐτὸν βάλει τὸ αῦμα δηλονότι. καὶ ἄμεινον. 334. ὁ δὲ ἀριστοτέλης, αυδήεσσαν γράφει. οἱονεὶ ἐπίγειος οὕτως καὶ χαμαιλέων: [Lege οὐδήεσσα] Sed αυδήεσσα diserte Schol. ad Z. 125. Alia var. lect. me. moratur in schol. αὐλήεσσα 337. οὐκ ἐνεφέρετο ἐν τοῖς πλείοσιν. ἀρι σταρχος δὲ περὶ μὲν τῆς ἀθετήσεως διστάζει. γράφει δὲ διὰ τοῦ ν ὑπεδύσατο. ἔοικε δὲ ὁ στίχος ἐκ τῶν ὕστερον εἰρημένων ὑπό τινος παρεμβεβλήσθαι. αὐτὴ δ ̓ ἄψ ̓ ἐς πόντον ἐδύσετο κωδαίνοντα (sic) αιθυίη εἰκυῖα : Μοχ ποτέ γρ. καὶ ποτὴν πτήσιν. ἄμεινον δὲ χωρὶς τοῦ ν ἐν δοτική. Citat ποτή ἀνεδύσατο schol. ad Z. 127. 338. καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε. 445. ὅστις Μοχ πολύλλιστον et σ supra v Schol. in marg. οὕτω πολύλο λιστον κατ' αἰτιατικὴν ἀντὶ τοῦ πολυλίστως: 455. ώζε pro var. lect. ut videtur et in marg. εἰ μὲν ἄνευ τοῦ ι ὤζω, εἰ δὲ σὺν τῶ ι, ὠδιήκει. [Lege, εἰ μὲν ἄνευ τοῦ ι, ὦζεν. εἰ δὲ σὺν τῷ ι, ὠιδήκει. Locus_est in Athenæo xv. p. 690. E. ubi hoc verbum miram quandam apotheosin subiit. Βασιλείου δὲ μύρου μνημονεύει Κράτ της ἐν Γείτοσι, λέγων οὕτως•—γλυκύτατον δ ̓ ὦ ζεῦ βασιλείου μύρου. Corrige ώζε. Senarius, primo pede minor.] 456. ῥινάς θ'. ὁ δ ̓ ἄρ ̓ ἄπνευστος 458. schol. ἔμπνυτο διὰ τοῦ F. Est lectio Aristarchea, ut liquet e Scholiis Venetis et Vossianis ad Π. Χ. 475. 459. ζηνόδοτος ἀπὸ ἕο, ἡ κοινὴ ἀπὸ θεν : 461. κατάρρουν διὰ τοῦ ἑτέρους 466. δυσκηδέα text. et Schol. Deinde Schol, ἀρίσταρχος φυλάσσω 469. αὔρη γὰρ var. lect. in marg. Pro πνέει Schol. ad Apollon. Rhod. iv. 111. πέλει, sed πνέει servat Suidas v. ἄγχαν ρος. 477. ἐν τοῖς ὑπομνήμασι γεγαῦτας 483. φύλλων γάρ οἱ ἔην (sic) 490. ὁ ἰξίων αὐη. NOTICE OF AULUS PERSIUS FLACCUS. Tertum recensuit Fr. PASSOW. In Usum Prælectionum. Lipsia, 1808. 8vo. pp. 33. THE Editor tells us in his preface, that he has devoted much time to the study of this obscure classic, and that, as he had undertaken to lecture upon Persius, he published this as a more convenient, and at the same time a more correct edition of the text for the use of his students. We quote a part of the preface, which leads us to expect a Variorum Edition of Persius, and acquaints us with his intention to publish a translation of Persius with Notes. "Quæcunque in nostræ hujus editionis textu mutata reperies, ea maximam partem Codd. MSS. fide mutavi. Contigit enim mihi ipsi III. Libros, eosque non malæ notæ necdum ab aliis usurpatos, inspicere, unum Ducalis Bibliothecæ Gothanæ, alterum e præclaro Regis Saxonici Librorum Thesauro Dresdensi, [which has probably by this time found its way into the Imperial Library at Paris,]-tertium a possessore J. F. Roth ultro ad me missum." "Non nihil tamen antiquarum edd., quarum plurimas suppeditavit Bibliotheca Dresdensis, auctoritati tribuendum censui, diligenter quoque collatis iis Persii locis, quæ grammaticis Latinis et antiquorum commentariorum scriptoribus, Servio, Luctatio, aliisque, citantur; rarius vv. dd. emendationes, rarissime mea ipsius Conjectamina sequutus, exceptis, ut par erat, nominibus propriis et plurium vocum scriptura, in quibus quantum peccatum sit a librariis, quis nescit? fundum quidem feci Romanam Georgii Laveri Herbipolitani editionem, nisi principem-caret enim annoperitissimo in his rebus judice, Dassdorfio suffragante, inter antiquissimas certe referendam. Quæ aliunde hausimus, in Notis Versioni nostræ, proximis nundinis prodituræ, additis, indicata reperies. Plura eaque altiora in majorem Persii editionem, integras I. Casauboni Notas, selectas Fontii, Britannici, Scalexi, ceterorumque, qui de Persio meruere, una cum nostris, complexuram, cujus adornandæ consilium jamdudum cepi, dilata volo." We have been at the pains of collating the text as given by Passow, with the text as given by Henninius, and the discrepancies are as follow: |