214. ὑποδάμνασε

216. εἰ κέ sed α. supra e secundum Ibid. ζηνόδοτος γρ. ἀποτίσεται καὶ τὸ ἑξῆς ἢ σύ γε μοῦνος :-[Voluit, opinor, ἀποτίσεαι]

223. κάδοιτο δὲ et τe supra δὲ 248. γρ. ημὶ θεοὶ ὡς ἐθέλοιεν: -quantum ex evanescente scriptura conjicio, sed εἰ μὴ θεοὶ plane citat schol. ad 230.

231. σαῦσαι et supra γρ. σαώσειεν, [male pro σκώσει]

232-8. ἀθετοῦνται στιχοι 3. ἀπὸ τοῦ βουλοίμην, ὡς μοίρ' όλοή. [ὡς male pro ἕως]

239. την δ' erat, nunc ineleganter correctum in τόνδ'

marg. ἔχευεν τινὲς

260. γρ. ἑκὼς άργεος

262. πολέας et supra γρ. πολλὰς

267. παρ δ ̓ ἄρ ̓ την scholio uni præfigitur, sed παρ γὰρ ἔην alii.

272. ἐθέλων ὅμηρος τρισυλλάβως :

278. ἀλλ' ὅτ' ἐπὶ σούνιον ἱερὸν manus prima, sed correxit ἀλλ' ὅτε δὴ σ. pari errore. In fine versus Αθηναίων plane scriptum, ut in omnibus Aristophanis, hunc locum ridentis Nub. 400. editionibus Brunckianam præcedentibus. Ibi quidem ̓Αθηνῶν, ut postulat metrum, præbent codices non pauci, et Demetrius de Elocut. 150. jamdudum a Spanhemio indicatus, idque edidit Brunckius. Sed cum tres ejus MSS. Αθηναίων dent, ipse etiam Ravennas, ut ex Invernizii silentio colligere licet, vide annon legendum sit, cum Homero, tum in Aristophane, Ionica dissolutione, Αθηνέων. Pieræque enim omnes crases prius in pronunciando, quam in scribendo exstant. In Herodeto notum est semper scribi, Θηβέων, ̓Αθηνέων, et similia, quæ tamen, cum solenni vocalis et diphthongi at permutatione in Θηβαίων, Αθηναίων Codex Mediceus transformaret, Jacobus Gronovius exemplari suo vitiis imitabili deceptus est, et Criticis ludibrium debuit.

280. βέλεσιν

in

283. σπερχοίατ' ex emend. ejusdem

manus.

289. λιγέων et τ' quod omissum erat, supra positum. Schol. λιγέων τε. διχώς ἀρίσταρχος. λιγέων δε, καὶ λιγέων τε :— Ibid. χε εν

290. ἀρίσταρχος γρ. τροφόεντο [1. τροφές οντο] ἀντὶ τοῦ ηὐξάνοντο:-Et erat τροφές οντο in textu a m. prima.

997. οἱ μὲν ex emend.

302. ξυνηυσὶ κατ ̓ ἀλλοθρόους

303. 304. τόφρα δέ. ἔν τισι τῶν ἐκδόσ σεων, οὐκ ἦσαν. sed aliud schol. ἀρίσταρ χος δέδμηντο ὡς ἡ πληθὺς ἀπονέοντο : [1. 0. 305.] In 303. γρ. πήματα λυγρά

οἴνον οἶνο χοῦντες iis sane consideranda, qui de digammo scripsere.

479. ἐν et supra γρ. ἂν Μox ἔθηκεν et supra γρ. ἔχευεν

έ

484. άκοντε sic eadem manu et mox 494.

486. θεῖον, ζυγόν (et άμφι ex rasura) in text. In marg. γρ. σεῖον ζυγὸν Schol. οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν. ἀριστοφάνης γρ. θεῖον ἀντὶ τοῦ ἔτρεχον· εἶτα ζυγὸν ἀμε Φιέχοντες. sed σεῖον ζυγὸν Callistratus et schol. ad Z. 83. Strabo viii. p. 565. B.

488. ἐς φορὰς δ ̓ ἵκοντο: φηρὰ μὲν τῆς λακωνικῆς. Φεραὶ δὲ τῆς Θεσσαλίας, φαιαὶ δὲ τῆς ἤλιδος :

489. ὀρτιλόχοιο a m. pr. sed rin σ mutatum ex cmend. Schol. υξέος ὀρτικόχοιο: ἐντεῦθεν ζηνόδοτος ἐν ἰλιάδι ἔγραφε κρίθων ὀρτιλοχός τε· ἔστι γὰρ ὀρτίλοχος μὲν ἀλφου τούτου δὲ διοκλῆς· διοκλέους δὲ κρίθων καὶ ὀρσίλοχος :-Scholiastes ad Iliad. E. 542. in Codice TowNLEIANO; πρήθωνά τε ὀρσίλοχον τε: ὁ πρόγονος διὰ τοῦ τ· ὁ παῖς διὰ τοῦ σ· καὶ ἐν ὀδυσσεία οὖν διὰ τοῦ τ:-Deinde citat ex Od. Φ. 16. ὀρτιλόχου In Iliade tamen - in τ, Ε. 546. 547. mutavit manus secunda ejus MS. In utroque Odysseæ loco O. 187. Φ. 16. per r constanter habet Harleianus.

490. ὁ δ ̓ ἄρα ξηνής, δῶκε. text. In marg. γρ. ὁ δὲ τοῖς, ξείνια θῆκεν 492. σε ζεύγνυντο ανά 493. prorsus omittit.

72. καὶ δώματα

79. τοῦδε