ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas ; Pertulit occiduâ Devæ Cestrensis ab orâ Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm, crede, juvat terras aluisse remotas Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua sodalem Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, O utinam vates nunquam graviora tulisset Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero, Detonat inculto barbara verba foro! Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Et dolet et specto, juvat et spectasse dolendo, TO 20 30 40 Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit : Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt. Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo, Atque faces, quotquot volvit uterque polus; Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. 50 бо 70 |